To BLOG or not to BLOG?

Dat is de vraag.

En dan in de taal van Shakespeare? Of in die van mijn moeder en vader?

Ik schrijf wel graag in het Engels. Het geeft me ook het gevoel dat er iemand anders over mij aan het praten is, wat voor mij comfortabeler is dan zelf over mezelf te moeten praten.

Wat mij bij de volgende vraag brengt: ‘Waarom zou iemand die niet graag in het middelpunt van de belangstelling staat een blog over zichzelf gaan schrijven?’

Waarom mijn leven online gooien? Wat deel ik en wat hou ik voor mezelf?

En waar moet die blog dan over gaan? Ook een goeie vraag.

En ook nog: ‘Wie zit daar op te wachten? Ik maar schrijven, maar is er iemand geïnteresseerd?’

Op persoonlijk vlak ben ik niet zo van de social media. Maar nu ik er professioneel mee bezig ben, besef ik wel dat ik mezelf zichtbaar moet maken.

Mensen kopen namelijk van mensen. 

Dus als ik die mensen wil bereiken, zal ik zelf uit mijn schulp moeten kruipen, als mens.

Mijn eigen traject niet zo vanzelfsprekend vinden. Laten zien wie die Jessy is die achter het bedrijf MORET schuilt.

Als enige werkgever/-nemer van mijn eenvrouwszaak kan ik ook alleen maar met mezelf overleggen. En ik ben het niet altijd eens met mezelf, wat soms kan leiden tot eindeloze discussies tijdens de vergaderingen in mijn hoofd.

Dus wat als ik het nu eens allemaal van mij afschrijf en op het internet gooi? Misschien krijg ik daardoor wel nieuwe inzichten? En misschien hebben andere mensen er ook iets aan?

We zullen het zien.

Voorlopig dus nog geen antwoord op de vraag: ‘Waarom in ‘s hemelsnaam een blog?’.

Behalve dan: ‘Why the hell not?’